Όμως εμείς δεν πρέπει το ξαναφτιάξουμε με τα ίδια συστατικά.

Το Άργος μικραίνει. Μικραίνει πληθυσμιακά (με βάση τις επίσημες απογραφές), μικραίνει κοινωνικά και αντιστρόφως ανάλογα μεγαλώνει σε μέσους όρους ηλικίας των κατοίκων του. Αυτό συμβαίνει γιατί οι νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον τόπο τους μη βρίσκοντας χώρο να αναπτυχθούν επαγγελματικά και γενικότερα σε μία πόλη που παρακμάζει. Νέα ζευγάρια καταλαβαίνουν ότι το μέσο για να πετύχουν τα όνειρά τους είναι η εσωτερική μετανάστευση. Το Άργος δεν τους επιτρέπει να ερωτευτούν με όνειρα.

Τα τελευταία 13 χρόνια ζούμε όλοι οι κάτοικοι της πόλης μας την παρακμή στο πετσί τους. Κλειστά μαγαζιά σε όλα τα σημεία έχουν πάρει την θέση των εμπορικών καταστημάτων που ήταν πόλος έλξης για κατοίκους άλλων περιοχών, όχι μόνο της Αργολίδας αλλά και της Πελοποννήσου. Το νούμερο ένα εμπορεύσιμο προϊόν του Άργους τείνει να γίνει το ΛΟΥΚΕΤΟ. Η ταυτότητα της εμπορικής πόλης χάθηκε και παραφράζοντας το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, οι κάτοικοι του Άργους του ζητάνε ταυτότητα, μα αυτό την ψάχνει από το 2010.

Δεν στηρίχτηκαν οι έμποροι του Άργους, δεν στηρίχτηκαν οι αγρότες, δεν στηρίχτηκαν οι μικρομεσαίοι βιοτέχνες (το Άργος ήταν γεμάτο από βιοτεχνίες και μικρές βιομηχανίες και μάλιστα πολλές φορές πρωτοπόρες σε διάφορους τομείς όπως πομόνες κλπ).

Αντί αυτού δόθηκε έμφαση σε αισθητικές παρεμβάσεις που κάθε άλλο παρά την αισθητική εξυπηρετούσαν. Κακόγουστα αγάλματα, δελφίνια και άλλα παρόμοια ήταν η αναπτυξιακή πρόταση που το Άργος αντιπρότεινε. Για να γίνει τουριστική πόλη. Το Άργος δεν ήταν και δεν μπορεί να γίνει τουριστική πόλη. Δεν το επιτρέπει η ρυμοτομία της, οι ελεύθεροι χώροι της κλπ. Μπορεί όμως να εκμεταλλευτεί τα τουριστικά της αξιοθέατα σε συνδυασμό με τα άλλα πλεονεκτήματά της (εμπορικά μαγαζιά, λαϊκή αγορά, το καλύτερο πορτοκάλι του κόσμου κλπ) και σε συνεργασία με το Ναύπλιο, που από προαιώνιος εχθρός θα μπορούσε να γίνει ένας πολύτιμος συνεργάτης. Κανένας επισκέπτης δεν πάει σε μια πόλη να δει την πλατεία της. Σίγουρα όμως πάει για να δει το αρχαίο θέατρο που είναι αφημένο στην μοίρα του, τις Μυκήνες κλπ.

Σ´όλη αυτή την κατάσταση ήρθε και έδεσε μια ανάπλαση που επέτεινε την καταστροφής της πόλης. Την έκοψε στα δύο, μεγάλωσε το κυκλοφοριακό, ελαχιστοποίησε τα πάρκινγκ. Δεν άφησε πράσινο σε κανένα σημείο του κέντρου και αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Το πράσινο δίνει πυρήνες δροσιάς, όμορφα σημεία κάποιος να σταματήσει αλλά και ψυχολογική ανάταση όσων κυκλοφορούν στο κέντρο μίας πόλης.

Όσοι τολμούν να κάνουν κριτική μπαίνουν στο στόχαστρο και γίνονται «εχθροί της πόλης». Ή συμφωνείς μαζί μας ή είσαι εχθρός.

Η πόλη μας ήρθε η ώρα να πάει αλλιώς.

Καταρχάς όλοι μπορούν να συνεισφέρουν. Με αυτή την οπτική πρέπει να φτιάξουμε μια δημοτική αρχή που θα είναι όλων των Αργείων. Που θα θα ασκεί διοίκηση με κέντρο τον πολίτη.

Άρα θα είναι δημοκρατική με πλήρη διαφάνεια και ανοιχτή στον καθένα.

Θα έχει ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικό (https://pameallios.gr/πρόγραμμα) που θα βάζει τέλος στο σκοτάδι.

Δεν θέλουμε να γίνουμε άλλη μια δημοτική αρχή αλλά μία άλλη δημοτική αρχή που θα λειτουργεί με γνώμονα την βελτίωση της ζωής των συνδημοτών μας.

Το Άργος πρέπει να αναπτυχθεί με βάση τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα. Το καλύτερο πορτοκάλι στον κόσμο αλλά και τα ασύγκριτα αγροτικά προϊόντα που παράγει. Πρέπει να ανασυσταθεί η μικρομεσαία βιοτεχνία και βιομηχανία φτιάχνοντας μία βιομηχανική περιοχή που θα μπορούν να επενδύσουν άνθρωποι με καλούς όρους. Να ξαναποκτήσει την εμπορική ταυτότητα η πόλη μας δίνοντας κίνητρα και διευκολύνσεις στους εμπόρους μας να το ξαναπιάσουν απ την αρχή. Να στηρίξουμε την λαϊκή μας αγορά. Να αξιοποιήσουμε πραγματικά τα τουριστικά μας αξιοθέατα.

Φθηνά δημοτικά τέλη, φθηνό νερό για ύδρευση και άρδευση. Δομές προστασίας ευπαθών ομάδων (ηλικιωμένων, αρρώστων, ΑΜΕΑ…)

Κοινωνική πολιτική για οικονομικά ασθενέστερες ομάδες (πολύτεκνους, μονογονεϊκές οικογένειες…)

Πράγματα που ακούγονται αυτονόητα αλλά φαίνεται πως δεν ήταν για όλους.

Τα κίνητρά μας ξεκινάνε και τελειώνουν στην αγάπη μας στον τόπο μας και στην αλληλεγγύη μας στους ανθρώπους της.

Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις ότι ο κόσμος θα αλλάξει, ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι θα παραμείνει για πάντα ο ίδιος. Και αυτό θέλουμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε, να τον αλλάξουμε για εμάς και για τις επόμενες γενιές.

Με όχημά μας το Πάμε Αλλιώς

μπροστάρη τον Petros Thomopoulos

και ομάδα https://www.pameallios.gr/υποψήφιοι

Μας φαίνονταν μεγάλοι επειδή εμείς μέχρι τώρα ήμασταν γονατιστοί!